achter8

Hoe het begon(deel8)

Na een stilte van 3 jaar, inmiddels was het samenwerken met de corrector van Dans van Even, niet meer te doen, er waren te veel problemen op persoonlijk vlak dat hij het niet meer voor elkaar kreeg om mijn bundels te corrigeren.

In de tussentijd had ik wel een kerstbundeltje gemaakt als kerstkaart met de prachtige titel : “Soms huilen engeltjes even”, een oplage van slecht 100 stuks, en ik weet niet wie hem nog heeft bewaard, maar mocht ik ooit echt doorbreken, hoop ik dat ze hem nog hebben, of voor sommigen van niet, omdat ze wel eens dan wat waard konden worden. Wie weet ben ik wel een te laat ontdekte Van Gogh of wat dan ook. Dit geld ook voor een eerdere kerstbundel met als titel : “Welke stal ook alweer? “,

of de kerstkaart met de cd met als titel: “Kom maar binnen” een bundel waarin flarden stonden gelinkt aan de muziek op de cd, rond kerst zullen deze flarden incluis de muziek op mijn blog komen te staan, maar ook op mijn site flarden op facebook.

Het schrijven van de flarden, lag niet stil, ik begon te ontdekken in Berlijn dat ik het erg leuk vond om foto’s te maken, deze te gebruiken in een boekje dat ik dan kon maken, via een fotoalbum site, en zo ontstond Berlijn. Een bundel in oplage van 4, met foto’s en flarden van Berlijn.

deze bundel is erg beperkt uitgegeven, maar via via kreeg later een verzoek of ik deze bundel aan de staats bibliotheek van Berlijn wilde sturen, omdat ze graag alles wat met Berlijn te maken heeft wilden hebben, dit heb ik natuurlijk gedaan, zo ook de tweede bundel ( Ommuurde vrijheid, 4 ex) die nu dus ergens in een belangrijk museum staan in Berlijn.

De bundel Zwaaien met onmogelijk armen, gaf eigenlijk weer, dat ik 3 jaar wel schreef maar even geen kans zag een bundel te maken, dat was lastig voor mij, ik had geen corrector die het werk wilde nakijken en die toch mijn werk in stand kon laten. Uiteindelijk vond ik mijn huidige corrector, die ook een vriendin is en waar ik vaak mee reis. gevolg is dat ik weer volop aan het produceren ben met de bundels omdat ze nagekeken worden. We zoeken samen steeds naar een nog snellere manier, in het begin stuurde ik haar de hele gecorrigeerde bundel, dat ging ook goed, maar tegenwoordig stuur ik haar telkens een aantal die ik heb geschreven, die kijkt ze na, en dan kunnen ze alvast in de bundel die gaat komen. Dit werkt erg prettig en goed. ik ben erg blij met haar.

omdat jij niet meer jij was

het verlangen

naar wat ooit jij was

bleef maar groeien

in mijn besef van waar ben je nu

de woorden ooit gesproken

dat jij de man voor mij zou zijn

voor een heel leven

terug in het nu

het verlangen bleef zoeken

naar het antwoord waarom

totdat ik gevangen

in een vlaag van verbijstering

je weer opzocht

met je sprak

je ineens zag

zoals ik je nooit had gezien

ineens was je niet meer

de man die mijn dromen vulde

je was de man

die niet meer was

waarvan ik ooit dacht

dat hij de ware was

je liet me achter met niets te verliezen

ogen gesloten

intens binnenin me opgesloten

het verdriet

dat nog steeds niet zijn plek

kan vinden

vechten tegen het gemis

dat zich niet meer kan vullen

het leven ademt zijn eigen ritme

waarin ik niet meer

de dans van het leven kan vinden

achter gebleven zonder

dat ik nog iets kan verliezen

nu jij er niet meer bent

geen licht dat mij aanraken kan

totdat ik ineens

gevangen door de engel

die jij mij vanaf de hemel zond

om me het afgesproken teken te geven

om zo weer te kunnen ademen

in het heden

waak over mij

bang in de nacht

staren naar dat waar ik zo bang voor ben

niets kunnen doen

alleen maar afwachten wat er komen gaat

niets zeggen

omdat zwijgen mij meer horen laat

gevangen in het net

waar geen ontsnappen uit is van het gemis

vraag ik aan de engel

over mij te waken

zodat ik weet

dat er iemand is

die waakt vannacht